Bir Hayat Öyküsü

Biraz papatyaydı gönlüme düşen.
Biraz hüzün, biraz da huzurluydu bu beden.
Bir çiçeğin ortasındakiydi sevgim,
Sen olmadan yapraklarını tutamayan.

Sevilmekse derdi, severdi.
Bir kış çiçeği olsa üstünü örterdi.
Sarıp sarmalardı yapraklarını,
Her dâim onu korumak için kendi canını hiçe sayar,
Ona rüzgar vursa kendi dallarında kızardı.

Ne olurdu sonbahar olmasa.
Bunu benden almasa.
Beni kendinden koparmasa,
Bir heves uğruna kendini soldurmasa.

Sonbaharlarda esmeseydi fırtınalar,
Dökülmeseydi yarım yarım hayatlar.
Açılmasaydı meyus kapıları,
İçime girmeseydi kokular ve yazılmasaydı fermanları.

Bir gün solacak bu ömürler,
Birbirlerine dokunsa küsecekler.
Biri kanamasa, diğeri kanamaya başlamasa.
Ve bir şekilde solmasa bu bedenler...