BİR HAZİRAN SABAHI

Yaşanmış ve yaşanacak o kadar şeyin ardından tek bir şey bir cümle bırakıyorum sana giderken “gitme kal “
Dudaklarımın söylediği bu değildi lakin siliyorum ilk iki satırı artık mecbur değilsin “gidebilirsin”
Halbuki elimi tutsa geçeceğini sanıyordu anlamıyordu anlamayacaktı asıl sorun içimizdeydi
Ve sen hiç bir zaman anlamayacaktın bunu elimin sıcaklığını Yüreğimin heyecanını
Kaybetmiştim ben kaybetmiştin sen,




“Bir haziran sabahı elimde menekşeler
Kimsesiz;
Bilmem ki kuşlar neden sessiz
Çocukluğumdan kalma eski bir şarkı
Sokaklar boş kaldırım taşları eski

Bilmem ki güneş neden halen doğmadı
Bir haziran sabahı elimde menekşeler
Açmamış daha gözlerini bana,
Islak ıslak dolanmamış parmaklarıma damlalar

Çocukluğumdan kalma derme çatma bir ev
İçi boş yüreği umutlar ile dolu
Bilmem ki neden insanlar yabancı
Birbirine sessiz ve içsiz

Bir haziran sabahı sokağın başında duran sen
Elimde menekşeler ile ben..