Hadi bir kahve içelim,
Köpüğünde düşlerimizi bırakalım,
Zaman ağır aksak ilerlesin,
Ama biz, hep umutla dolalım.
Sen anlatırken sessizliğin dilini,
Ben dinlerim yüreğimle,
Kelimeler yetmese de hislerimiz,
Her fincanda bir dünya kurar bize.
Kırk yıllık bir gelecek kuralım,
Taş taş üstüne sevgi dizelim,
Ne fırtınalar ne de yalnızlık
Bu evi yıkamasın,
Her duvarında kahkahamız yankılansın.
Sabahın ilk ışığında,
Birlikte açan çiçekler gibi,
Gözlerimizde aynı heyecan,
Ellerimizde sıcak bir tutku kalsın.
Yağmurun altında yürüyelim,
Islanalım, ama üşümeden,
Çünkü her damla bize hatırlatsın:
Hayat, paylaştıkça güzeldir,
Ve her an, kırk yıllık bir ömrün başlangıcıdır.
Akşam olduğunda, yıldızları izleyelim,
Sessizce, ama hep birlikte,
Gelecek hayallerimizden bahsedelim,
Ve her hayal, bir fincan kahveyle gerçek olsun.
Hadi bir kahve daha içelim,
Ve kuralım zamanı bizden yana,
Kırk yıl boyunca, belki daha da uzun,
Birbirimizi sevmekten vazgeçmeyelim,
Ve bu kahve, bizim ebedi sözümüz olsun.