BİR MİRASIN İZİNDE

1. Heidelberg'deki İlk Dersim- Babamın notlarıyla hazırladığım "Arap Şiirinde Kayıp Anneler" semineri
2. Torunum Lina'nın Doğumu - Doğum belgesine babamın adını verdim
3. Serakib'deki Kütüphane - Yıkık evin yerine inşa ettirdiğimiz binanın açılış konuşması
4. Son Şiir Kitabım - Annemin defterlerinden derlediğim "Tozlu Sayfalarda Aşk"
5. Vasiyetim - Tüm arşivimi Heidelberg Üniversitesi'ne bağışlama kararım

KALEMİ BIRAKIRKEN

Şimdi 72 yaşındayım. Bu satırları, bahçemdeki iki ağaç -biri babam için meşe, diğeri annem için zakkum- altında yazıyorum. Torunum Lina, dizlerimin dibinde Arapça harfleri öğreniyor.

Blogumdaki son yazıma ekleyeceğim not hazır:
"Artık dijital sayfalar değil, torunumun ellerinde yaşayacak hikâyelerim. Çünkü sevgi, nesilden nesile aktarılan bir meşaledir."

Masada duran son fotoğrafa bakıyorum: Üç kuşak, tek karede. Babamın bana öğrettiği son Arapça kelimeyi fısıldıyorum:
*"الخلود" (Ebediyet)*

"İşte şimdi tamamız."

(Mislina Yılmaz-Schmidt, , Heidelberg)