Bazen bir tek doğru,
Tüm yanlışları susturur sessizce.
Bir damla ışık,
Karanlığı unutturur geceye.
Bir tövbe gibi,
Yürek titrer, dil yanar, göz yaşarır.
Ama içten söylenmişse eğer,
Kalp yeniden doğar, eskiyi bağışlar.
Ne çok hata sığar bir ömre,
Ne çok yara taşır bir kalp sessizce.
Ama bazen, yalnız bir kelime,
"Affet" der, "yeter artık" der içten bir nefesle.
Bir doğru vardır bazen,
Tüm yanlışların kefareti olur.
Bir secdede, bir gözyaşında,
Bir kalbin “yandım” deyişinde bulunur.
Çünkü tövbe,
Sadece pişmanlık değil,
Bir dönüş, bir doğuş,
Küllerinden yeniden diriliştir aslında.
Ve o anda anlarsın,
Ne geçmiş kalır, ne hata,
Bir tek doğru kalır geriye:
Samimiyetle “Rabbim” demek o da.