ÖZÜR DİLERİM

Bugüne kadar kırdığım bütün insanlardan özür dilerim. Sizi kırmasaydım, özür dilemenin bende bu kadar şahane duracağını öğrenemeyecektim. Sizi kırmasaydım, insan kırarak insan olunamayacağını öğrenemeyecektim.

Bugüne kadar kırdığım, üzdüğüm bütün insanlardan özür dilerim. Sizi kırmasaydım, hatalarımın bende bu kadar şahane duracağını, hatalarımdan bu derece ders çıkaracağımı, hatalarımla olgunlaşacağımı öğrenemeyecektim. Sizi kırmasaydım, sizin de bir kalbinizin olduğunu fark edemeyecektim.

Bugüne kadar kırdığım bütün insanlardan çok özür dilerim. Benden bu kadar nefret etmeseydiniz, sevginin bu kadar güzel olduğunu öğrenemezdim. Beni andığınız her an yaptıklarım aklınıza gelmeseydi, sevgiyle sarıldığım insanların güzelliğini bilemezdim. İnsan ayıklamak pirinç ayıklamaya benzemez öyle değil mi? Ayıklarken, daha o anda yara alır insan…

Bugüne kadar nefret ettiğim bütün insanlardan özür dilerim. Sizden bu kadar çok nefret etmeseydim, sevginin ve nefretin insana ne kadar farklı, ne kadar yakıcı ya da ne kadar sarıcı güzelliklerle sarıldığını öğrenemeyecektim. Aslında nefret etmek çok sevmektir, öyle değil mi?

Bugüne kadar ahını aldığım bütün insanlardan çok özür dilerim. Ahınızı almasaydım, başka sevaplarla kendi ayıplarımı örtmenin ne kadar ezik, ne kadar çirkin bir şey olduğunu öğrenemeyecektim. Beni incitmeseydiniz, sizi incitmezdim.

Bugüne kadar beni kıran bütün insanlardan onların adına ben özür diliyorum, kendimden, onlardan, bizden…

Birbirimizi kırmasaydık, özür dilemenin dünyanın en güzel erdemi olduğunu öğrenemeyecektim. Doğruymuş, doğruymuş elbet, bize hayatı öğretenler en çok kırdıklarımız ve en çok kırıldıklarımızmış.

Bugüne kadar beni sevmeyen bütün insanlardan onların adına ben özür diliyorum. Kalbinize yetemedim demek ki, kalbinizin kapılarını açmak için anahtarı bulamadım, ya da buldum da düşürdüm, son bir ihtimâl kalbiniz beni içine alamayacak kadar küçüktü. Sizin tarafınızdan sevilmemenin acısını, yenilgisini, ezikliğini yaşamasaydım, beni seven insanların kıymetini bilemeyecektim.

Bugüne kadar kızdığım bütün insanlardan özür dilerim. Size kızmasaydım, sevgi kadar, incitmek istememek kadar doğal bir duygunun daha olduğunu, kızgınlığın da insanlık gereği olduğunu öğrenemeyecektim. Bugüne kadar üzdüğüm bütün insanlardan çok özür dilerim. Üzmeseydiniz, üzmezdim.

Bugüne kadar yaptığım her şey için özür dilerim. Özür dilemeyi bilmeseydim, insan olduğumu hatırlayamadan ölüp giderdim. Ne çok şey yapmışız birbirimize, iyi ki de yapmışız, iyi ki de üzmüş, iyi ki de kırmışız öyle değil mi? Pişman olursak, gururumuzun altında, ağırlığında eziliriz. Onca zaman kibirle övündüğümüz bütün duygular bizi öldürür, ya da yaralar.

Bugüne kadar kibirle baktığım bütün insanlardan özür dilerim. Size bu kadar kibirle yaklaşmasaydım, tek doğrunun bende olduğunu savunmasaydım, şu anda hayatımda olurdunuz. Hayatımda olmanızı istemediğim için kendimden ve sizden özür dilerim. Hayatımda olsaydınız, özür dilemeyi öğrenemezdim.

Bugüne kadar kötülüğümü isteyen bütün insanlardan özür dilerim, onların adına… Biliyorum, her insanın içinde hem iyi, hem kötü var. Şeytana galip gelmeseydiniz, siz de beni iyi görmek isterdiniz. Biliyor musunuz? Aslında şeytan bizi bu hâle getirdi. Kibirimiz, gururumuz, nefretimiz onun eseri…

Bugüne kadar farkına varamadığım her şey için özür dilerim. O zamanlar farkına varsaydım, o yaştaki insan olamazdım, büyüdüğüm için farkındayım. Bugüne kadar üzdüğüm bütün insanlardan özür dilerim. İncinmeseydim, incitmezdim.

Varsın olsun, bana öğrettiğiniz, size öğrettiğim her şey için kendi adıma, sizin adınıza teşekkür ederim. Bütün bunları öğrenmeseydim, teşekkür etmenin bende bu kadar şahane duracağını bilemezdim.

Ben seninle çay içmek istiyorum.
Seni duymak,
Seni görmek,
Seni bilmek,
Seni yanımda hissetmek istiyorum,
yazmaktan bıktım usandım.
Ben artık yazıları sana söylemek istiyorum.
Küçük bir evde büyük hayaller kurmak istiyorum.
Sobanın yanında, seninle birlikte, üşüyen ellerimi çayın sıcaklığına bırakmak istiyorum.
Ben aslında sevmek değil, seninle yaşlanmak istiyorum.
Elif'im...