Bir Umut İşte

Yeni yıl, sadece bir rakam mı? Tabii ki değil. İnsanlar yeni umutlar, yeni beklentilerle hayatın onlara gülümsemesini bekliyor. Mutlu olmak istiyorlar. Yıllar üst üste yıkılmasın, umutlar enkaza dönüşmesin, istekler tahribata uğramasın istiyorlar. Yoksa dünya aynı dünya, güneş aynı güneş, yörünge aynı yörünge. 365 gün 6 saat… İçine acılardan, umutsuzluktan kaçırdıkları birkaç küçük umut kırıntısı serpiştirebilmek istiyorlar.

Her birimiz aynı günü, aynı saati, aynı anı farklı ruh halleriyle yaşıyoruz. Aynı dünyada, aynı yerde, aynı an parçasında bile olsak, Yüce Yaradan’ın yarattığı her canlının hayata yüklediği anlam farklı. Değişen yıllar değil; değişen düşünceler, duygular ve biraz da aynada gördüğümüz görüntümüz. Aynaya baktığımız her an, yüzümüz, bedenimiz giderek çökmüş, yorgun bir hal alıyor. İşte duygulara bu aynadaki olumsuz yansıma da eklenince, duygusal bıkkınlık kaçınılmaz oluyor.

Yeni yıl değil, eski yılları – Sezen Aksu’nun deyimiyle “Kaybolan Yılları” – tekrar tekrar yaşamak isterdim. Çünkü her biten eski yıl, bir öncekinin yeni yılıydı zaten.

Hayat, ummaktan, umabilmekten ibaret. Ama bir de şu var ki, eğer umutsuzsan ve buna rağmen umut edebiliyorsan, şu sözü unutma: “Umut sadece işkencenin süresini uzatır.” Hal böyleyken, umutsuzluk çoğu zaman kötü bir olgu değildir. Umutsuzsan da mutluluğu, umutsuzluğun içinde bir yerlerde saklanırken bulabilirsin. Umutsuz olmak, pes etmek ya da mutsuz olmak demek değildir.

Kimbilir, belki de bir umut işte. Küllerinden yeniden doğabilmek, herkesin başarabileceği bir şey değild