Bir Vedadır Beklentisizlik

İnsanın içindeki beklentiyi bitirmek,
Bir kapıyı sessizce kapatmaktır aslında,
Ne "git" denir ne "kal",
Sadece susulur...
Ve o suskunlukta bir ömür kalır insan.

Bir zamanlar umutla bakılan her şey,
Artık yalnızca bir manzara olur,
Ne heyecan kalır ne de kırgınlık,
Sadece kabulleniş…
Yorgun bir kalbin son sığınağı gibi.

Beklentisizliğin içinde,
Bir huzur saklıdır eksik ama gerçek,
Çünkü artık kimseye borcun yoktur,
Ne mutluluk beklemeye,
Ne sevgiyi ispat etmeye.

Ve anlarsın;
Veda, bazen el sallamak değildir,
Bazen kalbini ikna etmektir,
“Artık hiçbir şey bekleme” diye.
İşte o an,
Gerçekten gidersin…
Kimseden değil kendinden bile.