biraz içimi dökeceğim

beni kimsenin anlamadığını düşünüyorum bazı zamanlarda. dışarıya gülerken içimde bombalar patlıyor, yabancı gibi hissediyorum insanlara karşı. üstelik en yakınlarımın yanında bile. bana biseyin yok demeyi bırakın nolur. kimse bilmiyor ki anlatamadığım için neler olduğunu bende. bu aralar odaklanamiyorum. isteklerim değişiyor, kendimden secimlerimden emin olamıyorum . bir kararsızlık tuttu beni. ne söylesem boş gibi. içimden çok şey geçiyor ama hiç birini beceremiyorum gibi. arada kaldım. birini istiyor içim ama yarın ne olacak diyorum.her şeyi ölçüp tartmaktan yoruldum aslında. sanırım en büyük derdim bu benim. psikologumda oyle diyor zaten. insanları anlayıp dinlemekten kendime sıra gelmiyor. ben de anlatamıyorum neden bilmem. susmayı tercih ediyorum o yüzden. onlarda bi şeyim yok zannediyor iste. içimdeki bombalar bir gün söner umarım. zira bende bu enkazın altında kalacak gibiyim.