Birden Başınız Sağ Olsun Dediler

Hastaneden çıkacak diye umutla beklerken,
Koridorların beyazı bile umut kokuyordu o gün.
Kalbim, iyi haber duymaya ayarlı bir saat gibi,
Dakikaları dua ederek vuruyordu usul usul.

Sonra biri geldi…
Sözleri ağırdı, taşıyamadı dudaklarının titrek çizgisi.
“Başınız sağ olsun…” dedi,
Ve bir anda dünyamın rengi söndü.

O an kaç yıl yaşlandım bilmiyorum,
Zaman omzuma çöktü, saçlarıma gölge düştü.
Bir günde çözüldü içimdeki çocukluk,
Bir günde büyüdü bütün acılarımı susturan yanım.

Umudun kapısını kapattılar bir cümleyle,
Bir kalp daha eksildi bu hayatta nefeslerimizden.
Gözlerim dondu, kelimelerim yetmedi,
Sessizlik bile yabancı geldi acıma o an.

Hastane koridoru uzadı da uzadı,
Sanki çıkışı olmayan bir tüneldi artık.
Adımlarım beni taşımadı,
Ben adımlarıma yaslandım.

Ve öğrendim:
Bazı acılar yaşanmaz,
Sadece katlanılır…
Bazı günler geçmez,
Sadece takvim değişir.

Ama bilirim, gidenlerin ardından
Yaşadığımız her nefes bir veda duasıdır.
Ve ben o gün,
Belki bir ömür yaşlandım…
Ama unutmadım:
Sevdiğim, kalbimde hâlâ hayattadır.