Birkez daha kendimizi muhasebe etme fırsatımız oldu. Bugün 17 Haziran 2019. Muhammed Mursi çıkarıldığı mahkemede şehid oldu. Hayır kör bir kurşuna kurban gitmedi, biri anlına silah dayamadı, hasırdan bir ip geçirilmedi boynuna. Ama şehid oldu. Şehidçe yaşadı, hayatına yakışır şekilde öldü. 7 dil bilen, cuma namazı kıldıran ilk Cumhurbaşkanı, ayrıca hafız. . Yazınca bile hayran oluyor insan. Kolay değil 2013'ten bu yana parmaklıklar ardında. Bir sözü var:
" Çocuklarımız bizim için 'onlar adamdı' diyecekler "
Rabbim kitabında "Müminlerden öyle erkek adamlar vardır ki Allah'a verdikleri sözü yerine getirdiler. Kimileri de beklemektedir." buyuruyor. Rabbim sana ve senin gibi hayatı ve ölümü meydanda olanlara "adam" diyor. Aramızda binlerce kilometre olmasına rağmen burda yüzbinlerce insan senin adamlığını ve mücadeleni konuşuyor. Yarın gıyabında cenaze namazı kılınacak. Bizler aynı mücadelenin insanlarıyız. Aynı ölüm için dua ediyor ve bizi nasiplilerden kılması için yakarıyoruz yaradana.
Bir dua var, son sekiz senedir, şiarımı edinmemden bu yana dilimde; Ya Rabbi; Bize yolunda yaşamayı nasib et ki, yolunda ölmeye yüzümüz ve umudumuz olsun.
Bu iş ucundan tutulacak bir iş değil. Sosyal hesaplarından şehid fotoğrafı paylaşıp altına üzgün bir emoji kondurmaya da benzemez. Bir-iki gözyaşıyla Allah bize şehitliği nasib etmez. Biz Ebubekirlerin, Ömer ve Alilerin cennetine talip oluyoruz. Biz kanı kur'ana damlayan Osmanların cennetine talip oluyoruz ama evimizden, kariyerimizden, ailemizden vazgeçemiyoruz. Biz Ebu Zer gibi olmak istiyor ama Ebu Cehil gibi yaşıyoruz. Onların da insan olduğunu, nefis ve kalp taşıdığını unutuyoruz. Onlarla aynı cenneti isterken utanıyorum. Namazlarımı ve namaz kılarken üzerlerine kuş konanların namazlarını hatırlayınca cenneti isteyemiyorum. Tok karnımı ve onların açlıktan bağladığı üç taşı hatırlıyor ve cenneti isteyemiyorum. Onların girdiği cennetlere layık olamayız ki biz. Binlerce yazısıyla bizlere yol gösteren ve sonunda ipe giden Seyyid Kutubla aynı cennete lâyık olamayız. Hayatı sürgünle geçen Bediüzzamanla, çocukluğundan- ölümüne dava da koşturan Hasan el- Bannayla aynı cennete lâyık olamayız. Bugün onların cennetine şanıyla bir yiğit daha gitti. Biz mi ? Betondan şehre yaza yaza betonlaşan kalbimle oturuyorum. Önümde deliş deşik eda edeceğim bir sabah namazı var. Yanımda bir avuç genç ve başlarında duran kalbi delik deşik bir ben. Yüreğim yangın yeri. Daha fazlası yok, elimden bu kadar geliyor. Filistin'e , Suriye'ye gitmekten bahsedip; evinde "Bir Mücahit ve Mücahide" kitabını okuyanların aksine sonuna kadar diyorum. Ölen Mursîler ve zindandaki binler için, Hocamın davası, kıymetsiz hayatımın değer bulması için birkez daha "Hayatım İslâma Fedadır" diyorum. Katında kabul buyur Rabbim. Bana yolunda yaşamayı nasib et ki , yolunda ölmeye yüzüm ve umudum olsun..
" Çocuklarımız bizim için 'onlar adamdı' diyecekler "
Rabbim kitabında "Müminlerden öyle erkek adamlar vardır ki Allah'a verdikleri sözü yerine getirdiler. Kimileri de beklemektedir." buyuruyor. Rabbim sana ve senin gibi hayatı ve ölümü meydanda olanlara "adam" diyor. Aramızda binlerce kilometre olmasına rağmen burda yüzbinlerce insan senin adamlığını ve mücadeleni konuşuyor. Yarın gıyabında cenaze namazı kılınacak. Bizler aynı mücadelenin insanlarıyız. Aynı ölüm için dua ediyor ve bizi nasiplilerden kılması için yakarıyoruz yaradana.
Bir dua var, son sekiz senedir, şiarımı edinmemden bu yana dilimde; Ya Rabbi; Bize yolunda yaşamayı nasib et ki, yolunda ölmeye yüzümüz ve umudumuz olsun.
Bu iş ucundan tutulacak bir iş değil. Sosyal hesaplarından şehid fotoğrafı paylaşıp altına üzgün bir emoji kondurmaya da benzemez. Bir-iki gözyaşıyla Allah bize şehitliği nasib etmez. Biz Ebubekirlerin, Ömer ve Alilerin cennetine talip oluyoruz. Biz kanı kur'ana damlayan Osmanların cennetine talip oluyoruz ama evimizden, kariyerimizden, ailemizden vazgeçemiyoruz. Biz Ebu Zer gibi olmak istiyor ama Ebu Cehil gibi yaşıyoruz. Onların da insan olduğunu, nefis ve kalp taşıdığını unutuyoruz. Onlarla aynı cenneti isterken utanıyorum. Namazlarımı ve namaz kılarken üzerlerine kuş konanların namazlarını hatırlayınca cenneti isteyemiyorum. Tok karnımı ve onların açlıktan bağladığı üç taşı hatırlıyor ve cenneti isteyemiyorum. Onların girdiği cennetlere layık olamayız ki biz. Binlerce yazısıyla bizlere yol gösteren ve sonunda ipe giden Seyyid Kutubla aynı cennete lâyık olamayız. Hayatı sürgünle geçen Bediüzzamanla, çocukluğundan- ölümüne dava da koşturan Hasan el- Bannayla aynı cennete lâyık olamayız. Bugün onların cennetine şanıyla bir yiğit daha gitti. Biz mi ? Betondan şehre yaza yaza betonlaşan kalbimle oturuyorum. Önümde deliş deşik eda edeceğim bir sabah namazı var. Yanımda bir avuç genç ve başlarında duran kalbi delik deşik bir ben. Yüreğim yangın yeri. Daha fazlası yok, elimden bu kadar geliyor. Filistin'e , Suriye'ye gitmekten bahsedip; evinde "Bir Mücahit ve Mücahide" kitabını okuyanların aksine sonuna kadar diyorum. Ölen Mursîler ve zindandaki binler için, Hocamın davası, kıymetsiz hayatımın değer bulması için birkez daha "Hayatım İslâma Fedadır" diyorum. Katında kabul buyur Rabbim. Bana yolunda yaşamayı nasib et ki , yolunda ölmeye yüzüm ve umudum olsun..
Yazarın diğer paylaşımları;
