Bitiyorum Ben

19 yaşı neredeyse bitirdim, zaman ne kadar hızlı tüketiyor bizi, sevgimizi. Elimden öylesine hızlı kayıyor ki her şey tutacak mecalim kalmadı. Öyle ki hissediyorum... ben bile benden kayıp gidiyorum sanki.

Çok uzaklaştım ondan, kilometre de değil aramızdaki bilinmeyen bir ölçü birimi gibi. Bu sevdaya karşı koymak kimin ne haddine! Bu denli sevgiyle kuşanmak benim ne haddime! Beni düşünmeyen bu hayat kaldıramayacağım aşkın ağırlığını senelerce neden taşıtıyor bana, onca zaman onsuz kalmışlığımla neden kalıyorum öylece ortada. Onu unutmak isterken unutmanın kendisini mi unuttum ben! Yıllar geçse de o neden geçmiyor! Allah'ım o neden geçmiyor!

Resimlere bakıp, şarkılara daldınız mı sizde. Her güzel şey size onu hatırlattı mı mesela. Dünyanın en güzel aşkı ben de değil ama unutamadığım sancı var yüreğimde. Depremler değil, kıyametler kopuyor içimde her gece ölüp her sabah diriliyorum yeniden.

Senelerce yerine kimi koymayı denediysem, koyduğum kişileri bile yokluğu ile dövdü kovdu içimden. Tutsaklık nedir biliyorum, teslim olmak neymiş hissediyorum. Çaresiz değilim ama çare üretememek ne demek yaşıyorum. Kurtulmak isterken bu acının, bu eksikliğin, bu imkansız aşkın içine sürükleniyorum bunu görüyorum. Yardım edin!

Dilim tutuluyor, içimde onu paragraflarla yaşayıp anlatırken kimseye tek bir cümlem çıkmıyor! O içimden çıkmıyor! O benden gitmiyor ama ben onda bir damla bile var olamıyorum! Bende okyanuslar olan bir kadında senelerdir 4 yıldan bu yana bir damla dahi olamadım biliyorum!

Ondan uzaklaşmak isterken, ondan uzaklaşmak istemeyen bir yanım var içimde. Onsuz nefesi dahi zor aldığım bu hayatta bensiz mutluluğunu görüyorum! Tek taraflı ne de aptalca büyültümüşüm içimde olmayan şeyleri.

O kötü biri değil, o yanlış yapan biri. Dört hatta özür dilerim 5 yıldır içimde derin bir boşluk var her defasında düştüğüm. Koca bir çukurdayım onun yüzünden başka gördüğüm bir gün yüzüm yok benim!

Bir defa vazgeçtim derken şimdi yine onun yolundayım ben. Oturur dizlerine saatlerce ağlarım, geçsin karşıma bir ömür severim! Öyle ya Mecnun halt etmiş yanımda... Ama hiç olmayacağını bilmek, ölüm gibi. Allah'ım senelerdir ettiğim dualar ulaşmıyor mu yoksa sana?

İçimde hep büyük yenilgiler var. Canım yanmıyor, sadece özlem var ulaşamayacağımı bildiğim bir his ve bununla beraber kabullenememe hissi var. Dilim kurusun, ömrüm dursun... O var oldukça ölüme daha da bir inanıyorum o yok diye de her gün defalarca ölüyorum.

Yorulmadım ama onsuzluğun felaketi yakamda bir musallat gibi... Kaçamam ondan, dünya da güzellikler hayat buldukça o her yerdedir. O her yerdedir evet, ben hariç...

Öyle ki 19 yaşındayım ben, senelerin aşkı ve bu aşkın ağırlığı içimde, yokluğu ise deniz gibi dört bir yanımı sarmış. Nereye gitsem o,
Nefes alsam o,
Versem o,
Gitsem o,
Kaçsam o,
Kaçamıyorum, gidemiyorum, nefes verip alamıyorum yine de o.

Ben bu denli güzel bir insan değilken bu güzel bir aşk benim haddim değil
Ben onsuz kalacaksam bu aşk mantıklı değil.
Senelerdir ihanet edemediğim biri var, kırdığım herkesten özür dilerim.

Bitiyorum ben. Hakkınızı helal edin...

Boyumdan büyük sevgim, sevgimden de büyük yokluğu varken, nasıl göreyim önümü, bana manzara göstermeyin benim etrafım onunla çevrilmişken sizin gösterdiğiniz manzaralar ben de yok ki.

Sizde karşılığı olan kelimelerin ben de karşılığı yok ki.
Bir isim etrafında yaşıyorum, ışığın etrafında dönen kelebekler gibiyim, ışığım o iken yine de karanlıktayım... Çünkü yok ki...

Koca bir sevdanın imzası var üstümde
Yıkansam geçmez, derimi yüzsem silinmez.
Nefesimden çıkan ses onun ismidir, kalbimin atışı onun ismini heceler.
Ben senlerdir şiir yazıyorum her satırında ondan bahsederim siz bilmezsiniz.
Ben kitap yazarım her sayfası o kokar siz anlamazsınız!
Ben onu ölürüm
Siz beni yaşıyor sanırsınız...

....