biz yeter ki istemeyi bilelim

Yakın zamanda kısa süreli bir yolculuğa çıkmıştım. Yolculuk esnasındaki yüküm bir hayli ağırdı ve aktarma sırasında biraz zorlandım. Yan tarafımda bir kadın dikkatimi çekti gösterişli ,genç, alımlı bir hanımefendi elinde de ufak bir valiz ve centilmen beylerimiz iş başında  Kadın, ‘’Zahmet etmeseydiniz, ne gerek vardı ben taşırdım.’’ falan diyor. Adam, ‘’Olur mu efendim insanlık görevimiz.’’ diye bir de felsefe kasıyor. Kendi kendime, demek ki her şey dış görünüş, ambalajın güzel olacak, dedim. Birinin yardımına ihtiyacım olduğundan falan değil ama ister istemez bu durum bana biraz gülünç de geldi doğrusu:) neyse efendim velhasıl vardım varacağım yere , bir hafta sonra dönüş için yola çıktım. Sözde dönüşte çok yüküm olmayacaktı ama kitap sevdam biraz ağır basmış sanırım bu sefer daha ağır iki valizle yola düştüm. Evden çıktım çok yürümeden genç bir kadın ne kadar ‘’gerek yok’’ dediysem de valizlerimden büyük olanı kaptı benimle beraber metroya kadar indi. Allah ‘’ Kulum ben sana yüklenemeyeceğinden fazlasını vermem, sen yeter ki benden istemeyi bil!’’ dedi sanki. Tren aktarması yapacağım sırada yaşlı bir teyze geldi Israrla ‘’kızım yükün ağırsa ver birini’’ diyor. Yok teyzecim sağol düşünmeniz yeter falan deyip diğer araca bindim. Bu kez de yanıma orta yaşlı bir hanımefendi oturdu. Yolculuk sırasında telefonla konuşmuştum. Telefon konuşmalarıma istinaden sorular sordu, biraz muhabbet ettik , valizimi aldım tam durağa yöneldim, kadın ‘’ Vaktiniz varsa buyrun evime gidelim, biraz dinlenir sonra gidersiniz gideceğiniz yere, zaten evim garın hemen karşısında.’’ Dedi , normalde böyle şeyler yapmam, siz de yapmayın zaten ama bir an kadının samimiyetini görüp ‘’peki’’ dedim. Evden aceleyle kahvaltı falan yapmadan çıkmıştım. Sağolsun hanımefendi bir çay demledi, bir de alel acele bir kahvaltı hazırlamış, yedik içtik. İşinden bahsetti , ailesini anlattı falan biz böyle iki üç saat muhabbet etmişiz. En son demek ki ihtiyacım varmış , bana bir de kitap hediye etti ve oradan da ayrılıp evime geldim. Demek ki dedim nasibim varmış , o sofra bana Allah’ın bir ikramıydı. O insanları bana Allah gönderdi. Kimin duasını yaşıyorum bilmiyorum ama o kadar güzel bir dua ki, ‘’ Allah iyi insanlarla karşılaştırsın.’’ Çok şükür karşıma çıkan insanların büyük bir kısmı güzel insanlardı ve inanıyorum öyle olmaya da devam edecek.Biz yeter ki istemeyi ve şükür etmeyi bilelim Rabbimin kesesi gerçekten bol ...