Ay da bir kere bizim için dans etsin.
Sönmesin, kurumasın.
Güneşte bir kere olsun yakmasın bizi.
Davet etsin, incitmesin.
Sevsin bizim sevgimizi, son oluşumu sevsin ve hatta sonsuzluğun pençesin de aç gibi sevsin..
Yıldızlar bıraksın herkesi, bir tek bizi izlesin.
Kızmasın, küsmesin.
Bu koskocaman dünyanın içindeki aya, yıldıza rol verilmesin.
Dursun sadece iki kalbin atışı dinlesin..
Boynunu bükmüş gökyüzünün katların da izleyen rüzgarın efendisi bizi görsün.
Görsün ki bitmesin tenimizi ürperten bu heyecanın tadını..
Kıskanmasın, korkmasın..
Yağmurlar bir kere de bizim için ağlamasın.
Başa çıksın, kırılmasın.
Denizler doymasın okyanuslar için ve hatta bir atlasın kanadı için.
Taşlar yerinde kalmasın çarpsın duysun sesimizi..
Öfkelenmesin, yıkmasın.
Melekler bu gece bizim için haykırsınlar..
Yeter ki sarılsınlar.. Ve bir kez de olsa içimize uçsunlar..