BİZLER.

Soğuyacak havalar.. Ben en çok kışı severim bilir misin? Bembeyaz örtü gibi etrafı kaplayan karın yağışını izlerken huzur bulurum. Gerçi bizler bir şeyi de adam akıllı sevemeyiz ki.. Kışı sevsek dışarıda kalanlar gelir aklımıza başkasının derdini derdimiz yaparız. Yağmuru severiz ancak ıslanmayız. Islananı düşünür yağmura olan sevgimize de mesafe koyarız.

Ancak insanlar bizleri düşünmezler. Biz bu yüzden kaybettik işte. Bizi düşünmeyeni biz çok abarttık. Eşeğe altın semer vurduk ancak eşeğin değişmesini bekledik. Hak ettik mi? Hemde sonuna kadar. Kuşların yasını tuttuk.. Kedilere ağladık. Bizler bizim haricimizde yaşayanları düşündük. Biz aslında her şeyi herkesi düşündük, düşündük ama kendimizi düşünemedik.

Koca bir ömrü yanlış tanınma korkusu ile yaşadık. Her kelimemizi titizlikle seçtik. Biz insanlar kırılmasın diye ağzımızdan çıkanı ağzımızdan çıkana kadar defalarca düşündük sonucunu. Bizler neşeli olamasak da kimsenin neşesini bozmamak için üzüntümüzü gömdük içimize... Ancak başkasının neşesi olmadığında da kendi neşemizi hiçe saydık. Aslında en büyük fedakarlığı yapmışız... Biz üzülen herkesle üzüldük ancak biz, gülen herkesle gülemedik...

SEVGİLER