Böyle değildi çocuklar.

Bazen kafamı kaldırıyorum.
Görebildiğim en uzak yerlerine gökyüzünün.
Kuculebildigi kadar küçülüyor göz bebeklerim.
Derin bir nefes alıp,
İndirdiğim de başımı,
Yine bir küçük gözyaşı ,
Yine bir zulmün ortasında kalıyor yüreğim.
Her köşesi kan ,
Her köşesi yıkık.
Siyah duvarların yansıttığı sessizlik.
Titrek bileklerin tutamadığı kitaplar,
Lüzumsuz cümleler,
Ve aglayamayan insanlar.
Ne hale geldik düşüncesini ,
Sezememis beynim.
Ucurulmayi bekleyen uçurtmalar,
Çok sahipsiz kaldılar.
Böyle değildi çocuklar.