BU DÜNYA

Bu dünya..
Ah dünya !
Sanki ufak ufak çalıyorsun bizi bizden.
Sanki kandırılıyoruz şuan , oyun bitince üzüleceğiz hepimiz..
Yediğimiz darbelere ,ufak birkaç ihmalle hastalanan bedenimize , bir öğün yemesek acıkan midemize rağmen seviyoruz bu dünyayı.
Sevdiklerimizin , bazen de hiç beklemediklerimizin toprağa girdiğine şahit oluyoruz.Biraz ağlayıp , devam ediyoruz yolumuza. Ağlamasak olmaz. Ölünün arkasından ağlamak , ilk birkaç gün gıyabında kur'an okumak iyidir. Bir de kırkıncı gününde eşe dosta bir hayır yemeğide verirsen tamamdır işin.
En hayırlı evlat , en hayırlı eş olursun insanlar indinde...
Bu dünya..
Sırtımızdan inmeyen , bazen belimizi , bazen bileğimizi büken sıkıntılara rağmen severiz onu.
Sıkıntısı , derdi , tasası hiç bitmiyor..
Peki neden sıkıntıya uğrar , sıkıldıkça sıkılır kalbimiz ?
Gün olur arkanı dönersin insanlığa ,
Gün olur küsersin aynalara ,
Gün olur çıkmaz , çıkmak istemezsin yatağından.
Yalnız hissedersin çoğu zaman.
Değersiz , önemsiz ve alelâde...
Neden hissediyoruz bunları.
Aslında dünya dün ki gibi dönüyordur.
Evin , odan , arkadaşların aynıdır .
Sen sıkılmışsındır tüm bunlardan.
Peki neden sıkılırsın ?
En ummadık zamanlarda kalbinden dert akıtırsın ?
Tüm bunlar Rabbinin sana bir davetidir.
Dünya kapıları birer birer kapanır suratına.
Şu geniş evin dar gelmeye başlar.
En sevdiğin arkadaşından kalbin soğur sen anlamadan.
Dedim ya tüm bunlar Rabbinin sana bir davetidir.
Sen gitmeyince kapısına ,
Yüzsürmeyince , secde etmeyince,
fiilen uzaklaştırır seni zevattan.
Birer birer kapanır dünya kapıların ,
Yalnız Yaradanın kapısı açık olur sana.
Şu koca dünyada daralır kalbin , kesilir nefesin ,
Yalnız bir inşirahla ferahlayabilsin diye kalbin.
Tüm sevdiklerin arkasını döner sana ,
Gerçek dostun Yaradan olduğunu idrak edebilmen adına.
Daha nasıl anlatabilirim bilemiyorum.
Dünya işte...
Geliri gideri bu kadar .
Söylemiştim..
Bükülen belimize , hastalanan bedenimize , acıkan midemize rağmen ayrılamıyoruz ondan.
Bir de kapılar vardı suratımıza kapatılan.
Açık olan kapıdan girmeyi öğrenelim , bir inşirahla gönül ferahlığına erişelim diyeydi tüm bunlar..
Evet !
Bir de ölenlerimiz vardı.
Hiç beklemediğiniz bir anda çok sevdiği dünyadan göçenlerimiz.
Dünya işte.
Geliri gideri bu kadar.
Daha nasıl anlatabilirim bilemiyorum.
Biz sonunda toprağa gideceğimiz bir mevziye gönül vermiş ahmak insanlarız.
Daha nasıl anlatabilirim bilemiyorum.
Hayatı ölümle sonlanan ,
Bedeni toprakta kaybolan ,
Tüm servetini bu dünyaya bırakan insanlarız işte.
Kitabımızın sonu hüsranla gelecek bu gidişle.