BU EVREN BU DÜNYA BU AY BU GÜNEŞ

İnsanlar seni sürekli ezmeye çalışır.

Yargılamaya ve kulp bulmaya.

Birçok eylemleri yüzüne vurur, sırf sen üzül diye.

Zaferine ortak olmazlar, kanatlanıp bir olmazlar.

Yargılarlar ve sen yargılanırsın.

Kışkırtılar, kıskanırlar sen yeter ki içini ferah tut.

Temiz olmak nasıldır biliyor musun?

Dünya da yeni bir şey çıkmış ve herkes peşinde onu delicesine almak istiyor.

Temiz olmakta böyle bir şey aslında.

Bütün çirkinliklerin arasında masumiyet.

Evren de temiz diyebileceğimiz çok şey kalmadı.

Dünya döndükçe yeni bir serüven başlıyor aslında.

Geçse gündüz gece oluyor.

Mesela taşa takıldığımzda neden demiyoruz?

Kendimizle sorulaşmıyoruz, hep birilerine soru soran oluyoruz.

Kulak asan olup, kulak veren değil.

Dünya etrafımızda dönse de senin değil bu evren, bu dünya, bu ay, bu güneş.

Her şey onun..

Sen sadece dünyaya gelen bir yıldızsın.

Bir şey alıp, bir şey satamazsın.

Her şey o istedikçe..

Bunun bile savaşındayız.

Güçümüz kalmış gibi güçümüz yetermiş gibi savaşa giriyoruz.

Sen neyin savaşına giriyorsun?

Etme, içinin savaşından sağ çıkamayacaksan ne diye giriyorsun?

Girme, karanlık bir evin ortasına açılıcaksan ne diye aydınlık arıyorsun?

Yapma..

Hiçbir şey yapma..

Sadece sev, say, ve durmadan umut ışığını ara...