Bugün günlerden ne acaba?
Takvimde yazıyor belki,
Ama bana göre tek bir isim var:
Sensizliğin lanetli ertesi günü.
Saatler çalışıyor, ama bana işlemez,
Dakikalar zincir gibi boynuma vurur.
Kalabalıklar akar, ben donup kalırım,
Her şey yolunda der dünya,
Oysa içimde yıkılmış bir imparatorluk durur.
Güneş doğar, gövdesi koca bir alay,
Isısı değil, küstahlığı çarpar yüzüme.
Gece iner, karanlığıyla değil,
Bendeki boşluğun kükremesiyle korkutur.
Bugün günlerden ne acaba?
Ne fark eder ki?
Adı ne olursa olsun,
Her sabah, her akşam,
Bana tek bir gerçeği haykırır:
Sensizliğin ertesi günündeyim.