Bugün.

Herkesin gidebildiğine kendimi inandırdım bugün. Bugün yuvarlak hesaplarını attım umudumun. Serin bir sabır vurdum yüzüme.
Kaşını gözünün üstüne koyamadım birinin. Belki unutmadım ,
Ama uzunca bir vakitte eremedim adına.
Susmadım aksine konuştum. Yalnız kalma istedim. İzahlı çınlattım kulağını.
Hatalarından bir soluk miktarı pay.
Göğsümde yuvarlanmış ,
Bir dökülmelik , o da can.
Canı çeker kokunu bilirim.
Sanki akıntı durdu ,
Ucu sana çıkan denize varamıyorum.
İnancını yitirmiş,
Kırık kanatlı bir kuş ,
Yürekte uçmayı bekliyor.
Gittikçe incelen damarlarım ,
Acı bir yolu iliştiriyor ,
Gözlerini kapatıp kendini dinleyecek ,
Bir amansızlık bekliyorum.

Önce aklıma uyuyorum.
Sonra aklıma uyduğuma şaşırıyorum.
Benim çoğul yalnızlığım.
İhtimal kokan şiirlerin mürekkebi de sensin.
Yapıştırdıkça kahrı kalır parçalarının.
Mahkum zaman ,
Öğle gölgesi arıyor içimde.
Sıyırsam tortusu kalır ziyanın.
Gitmek , bir tam.
Kala kalan.
Aitlik mekân bilmez.
Bakışlarını kaçıracak kadar
Sessiz olamaz bu ayaklar.
Ciğeri çıkar yokuşa inat.
Ayrık kelime bir adım.
Bir adam.
Bir kadın.
Binlerce azalan var içimde.
Beni anlıyor musun ?