Bülbül

Ya sen gönül vardın mı Vuslat dıyarına
Gördün yalnızlığı kavuştun mu yarına

Yokluktan geçip varlığa çıkmakmıdır bu
Ya Yoklukta kaybolup yok olmakmıdır bu

Nedir bu aklı tıkayan Vuslat ey gönül
başında durmadan şakırdayan şu bülbül

Bilir mi sorsam anlar mı beni söylesem
Ey bülbül dinle sadrım da bir büyük elem

Sen de durma uç ey bülbül bu buhran böyle
Ne söyleyen bilir ne dinleyen bu böyle

Var git güzel bülbül kasvet dolu diyardan
Kanat çırp sevdâ'ya sevdasız kalmış yurttan

Söylersin gelecek mi bahar, mevsimine
Baharsız kalmış gecelerim hürmetine

Sonbaharım mıydı yoksa bu geçen bahar
Kim bilir belki bahadır belki sonbahar

Tenha geçen ömrümün kaderidir belki
cüdâ kalmış hayatın cilesidir belki

Kim bilir belki ecele tayin Azrail
Belki o kıyametime hamil İsrafil