Bütün kitaplarda seni okumak varmış

Ben bilmezdim;
Her satırı kader sanırdım.
Meğer harfler seni saklarmış,
Cümleler sana çıkarmış da
Ben yolu hep kendime sanırmışım.
Bir sayfada suskunluğundun,
Birinde çığlık…
Kimi kitapta dua,
Kimi kitapta günah.
Ama hepsinde aynı yüz:
Kalbimin ezberlediği o tanıdık sızı.
Okudukça anladım,
Bilgi değilmiş insanı büyüten,
Anlamış.
Ve anlamak,
Bir insanı baştan sona
Sessizce sevmekmiş.
Altını çizdiğim her cümle
Bir yarama denk geldi.
Dipnotlarda adın yoktu belki
Ama
Her boşlukta sen vardın.
Bazı kitaplar yarım kaldı,
Bazıları beni tamamladı.
Ama hepsi şunu fısıldadı:
İnsan,
Ne kadar okursa okusun
En çok
Bir kişiyi öğrenirmiş.
Ve şimdi biliyorum;
Bütün kitaplar bahaneymiş.
Ben aslında
Ömrüm boyunca
Seni okumaya gelmişim.