Canın Yansada Alışıyorsun...

Sadece gözümde büyüttüğüm saplantımsın sen benim. Kurtulamadığım,unutamadığım ve hayallerde yaşadığım büyük bir saplantı..
Canımın yanmasına sebeb olan bir okadar da mutluluk yaşatan acımasız bir yarasın galiba benim için.
Kabuk sarması uzun süren,kanaması dinmeyen küçük ama kalıcı bir yara.Üflüyorsun geçmiyor,sarıyorsun dinmiyor,başka yaralar açıyorsun ama onun izi asla geçmiyor.Hep aynı yerde aynı tazeliğiyle dinmeyi bekliyor.
Her geçen gün biraz daha büyüyor yara,acısı artıyor,iyileşme umudu tükendikçe izi kalıcılaşıyor.
Bazen kabuğunu koparmak istiyorsun ama dayanamıyorsun,izi kaybetmetmeye çalışıyorsun onu da göze alamıyorsun.Alışıyorsun,yaraya da,acıya da,kana da,umutsuzluğa da..Sana da sensiz olmaya da.
ALIŞIYORSUN İŞTE CANIN NE KADAR YANSADA....