Benim bir zamanlar sevdiğim biri vardı
Güneşimi alsa sesim çıkmazdı
Yağmurlu günlere kalırdım da
Zamansız mutluluk oyunlarımız için katlanırdım
Bir zamanlar bir sevdiğim vardı
Bulutların ardındaki mavilik gibi beklerdim
Gelişi bitişiydi yalnızlığımın
Sevişi bir ömrüne bedeldi hayatımın
Uçsuz bucaksız hayat yoluna bizli umutları alırdım
Benim sevdiğim bir ömrüm vardı
Bunca sene yaşadığım hayatın en güzel yanıydı
Çamurlara aldırmadan ona yürürdüm
Aşka açılan kapımın tek anahtarıydı.
Şimdi biletini kesmiş bensiz bir hayata
Gidiyor gönül evimden
Beş parasız, ansızın
Sevdasız…
Benim sevdiğim bir sen vardın
Sen’i benden aldın, şimdi ben mi kaldı?
'Gideceğim' dedin ve gittin. Sesimi çıkartamadım; çünkü biliyordum, gitmeyi kafasına koymuş ve geçmişini yırtıp atmış bir insanı yolundan asla çeviremezdim.
Vel hasıl gittin..
Vel hasıl bittim..