Çaresizlik

Her gece düşünürüm neden böyle bir hayat yaşadığımı ama bir cevap veremem kendime.
Belki de bu hayatın mahkumuyduk biz, hayatı yaşamak zehirdi bize. Hiçbir taraftan yüzümüz gülmüyordu ama güler gibi yapıyorduk niye mi ?
Yaramızı gören de deşmesin diye gülüyorduk ama her daim içimiz kan ağlıyordu. Sanki elim kolum bağlanmış gibiydim, hiçbir şey gelmiyordu elimden ya da yapamıyordum.
Kendime vermiş olduğum bir sözüm vardı , Bu çaresizlikten kurtulmanın bir yolunu bulacağım diye.
Şimdi ise bu yolu arıyorum , az kaldı gibi görüküyor ama hala çok yolum var bunun farkındayım.
Geceleri uyuyamıyor , düşünürken yutkunamıyorum. Oturup bir sonraki günü nasıl geçireceğimi düşünüyorum.
Ama sadece düşünmekle kalıyor ;
"Yarın olsun da geçiririz bir türlü" diyorum.
Ama hiç bir zaman bu sözü aklımdan çıkarmıyorum ;
"Hayat bir gün bize de gülecek ☀☀"