ÇIĞ

Bir çığ gibiydi üstüme yağdı ağırdı..

Üstümden korkuyla atmaya başladım.

Başaramadım ilk..

Bu çığ o kadar ağırdı ki kaya, içimi büzüştürmüştü.

Sonra ellerimle üstümden ittim, ilkinden daha güçlüydü daha darbeli.

Sessim de çıkmıyordu..

Hani şu sessizlik ve zaman hiç bitmeyecekmiş gibi kalan.

Bir başıma..

Ne çok dert etmişim içimdeki esareti..

Oysa ben keşkelerimden doğan bir iyikiymişim..