Bazı arkadaşlıklar hem de yıllar süren arkadaşlıklar ya rengini belli etmiyor ya saflığınıza geliyor. Hep verici oluyorsunuz , emek , zaman harcıyorsunuz gülüyorsunuz, eğleniyorsunuz ama ben hep veriyorum demiyorsunuz mutluyken farkında değilsiniz karşılık içinde bu ilişki içinde değilsiniz. Gariplik şurada başlıyor, bir gün bir şey yaşıyorsunuz ilk defa aklınıza geliyor aa benzerini falancı yaşadığında ben ona şöyle destek olmuştum acaba şimdi o da benim yanımda olur mu diye tamamen insani bir beklenti. Bir bakıyorsun olaya hakim, her şeyin farkında ama etrafından bir tüymüş sanki yediğin içtiğin ayrı gitmeyen o değilmiş gibi. Şaşırmak ve üzüntü el ele veriyor absürt bir hayal kırıklığı yaşaması kalıyor. Bu ayrı ayrı kişilerde yaşanıyor bir değil iki değil üç değil devamlı yaşanmaya başlıyorsa ayıyorsunuz. Aymak çok değerli. Artık dost kelimesine birini layık görmek çok zorlaşıyor, yeni bir arkadaşlığa başlama inancı bile zayıflıyor. Günümüzde ne yazık ki çok yaşanıyor. Dilerim dertleriniz karşısında ölü taklidi yapan değil sizi her daim diriltmek için kapınızda bitenler çoğalsın etrafınızda.