Çıkmazlardayım.
Yolun çok uzun ve yorucu olduğunun, gün geçtikçe içimdeki senden kurtulamamak , bir parça yüreğimin bile kalmamasi . Gökyüzüne bile bakmak istememe duygusu içinde hapsolmuş . Bir insana gökyüzünü hatirlatan bir insanın olmasi bu hayatın kaçıncı evresi. Şimdi ayrı yollarda , sensiz, bensiz, bizsiz .
Şimdi her günü tutsak , kafeste geçiren bu kuşu ne zaman özgürlüğüne kavusturcaz . Söylesene iki tutsak kalbi bir daha ne zman yeniden kanatlandircaz .
Yanlış zamanlarda, yanlış insandık birbirimiz için. Ne acı ki hiç bi doğru zamanda olmaz bu aşklar . Imkansız olması mı yoksa bu işin sırrı. Acı çekmek mı kanunu . Söylesene bizi bir araya getiren bu şey kader miydi ? Yoksa sadece bir rastlantı . Şimdi aynı şehirde nefes almak bile ayriyken o kadar zor ki . Bir kuşu özgürlüğüne kavuşturmak gibi. Ben seni yanımdayken bile bu kadar hasretken sana şimdi söylesene bu hasretliği nasıl dindircem. Ben bu hayatta belkide ilk defa çok istedim her şeyden vazgececek kadar ama anladım ki her şeyiyle yanlış olan bir şeyin doğrusunu bulmak zor imiş. Umitlerimin bittiği sondayim. Bu sevda beni yok ediyor . Anladım ki artık vazgeçmeli. Gitmeli . Bu uğurda yok olmalı .