Çok dertliyim be...

Yalnızlığıma bir bayrak daha açtım başkasının evinde, bana ait olmayan bir bilgisayarla , hiç tanımadığım insanlara, sevilmiyorum, sevmek istiyorum, kime diyorum neden diyorum bilmiyorum, kimsesizliğimi derince yaşıyorum, bilinmedik insanlara hissettirmek istiyorum, anlayacak biri olur diye değil, yada bir çözüm bulurum ümidiyle diye değil, yalnızlığımı içimden taşırmak istiyorum, yalan olan bir hayattan kaçmaya çalışıyorum, biliyorum olmayacak elimden tutan, ve benimde gücüm yetmeyecek kendi ellerimle çıkmaya bu dipsiz çukurdan, hayallerimi katayım , ve kendime de biraz inanayım da dedim, sanki olmayan gölgelere küfretmiş gibi, lanetler ile kavruldu çaresiz yalnız bedenim, bende bıktım bu bedenden ve hatta kendimden, ruh bırakıp gitse kurtulur muyum kendimden, dertlerimden, tüm sevgisizliğimden, kimsesizliğimden, gerçi ben bile bıkmışsam kendimden, kim neylesin bu beni, kim sevsinki beni, sadece kendimi ağlayabildiğimde seviyorum, ve aslında o zaman dahi kendimi daha çekilmez şekilde yaşıyorum, gözyaşı damlalarımı pınarlara döküyorum varıp gitsin denizlere, denizler kavuşsun okyanuslara, ve okyanuslardan gelen esintiler tekrar savursun tüm yalnızlığımı suratıma, sebebi sen , sebebi o, sebebi başkası değil, rüzgardan savrulmuş acı damlaların, bi sebebi yok çünkü hep dediğim gibi sebep olcak kimsem yok, ve işte arkadaş bu kadar dert bi tek sana anlatıldı, bu kadar acı bi tek seninle paylaşıldı, inşallah anlamışsındır, anlamadıysan özetleyiyeyim, çok dertliyim be....