Dağ Yıkıldı Altında Kaldı Ölüm

Şimdi yakın ve doğu, balçıkla sıvanmış bu ev.
Görünmeyen bir acı var dilimde kıvranıyor balkonumda çiçekler
Biriktirdiklerimi uzak ve batı sanır içimizde duran cümbüş
Rüyasında koşarken vurulan at görmüş sabaha karşı,
Sen de biliyorsun hayra çıkmaz sonu.

Ölüm mü bu avuç içimde yoğrulup duran renkli hamur,
Alır mı ruhumun şeklini bilmem.
Al bu çıraklığı benden ustabaşı,
Bakma bana başkasının çerçevesinden, yasal bir ayna göstermez sana yüzümü
Sen de biliyorsun bir suç büyütüyorum sabaha karşı

Yansıması gül olanın gölgesi de güldür, en iyi aynalar bilir.
Sen de biliyorsun bahçıvandan habersiz yeşerir toprağa her düşen
Bakma bana ustabaşı yorgunum yolculuktan.
Kaldı ki ben sana varmak için yürümedim o yolları,

İnsana yokuş olurmuş her anlatılan, bu yüzden giz büyüttüm aramızda.
Oturup konuşulmaz, eflatun masa dört köşeli
Ve bir ayağı kırık demden.
Sen de biliyorsun koynumda bir dağ büyütüyordum vaktinden evvel.
Bu koşuşturma neden,
Sen de biliyorsun telaşlı bir güneşe yetişemez gölgeler
Kaldı ki artık dağ da yıkıldı, altında kaldı ölüm.