Devrim Sokakları

Gözlerimin içindeki bir devletsin sen,
Binaları yıkılmayan, ama ruhları sarsan,
Her sokağında ayrı bir devrim var,
Ve her devrim, bir öfke tufanı gibi doğar.

Senin caddelerinde silah yok,
Ama fikirler patlıyor,
Sessizlik bile isyanın yankısıyla çınlıyor,
Ve sokak lambaları, geceyi aydınlatmak için değil,
Özgürlük marşını alevlendirmek için yanıyor.

Her köşende bir ayaklanma saklı,
Birinde adalet yürür,
Birinde öfke dans eder,
Birinde geçmişi yıkan eller,
Ve geleceği yazan kalemler savaşır.

Senin devletin: yıkılmaz zincirler değil,
Ama kırılacak korkular,
Teslim olmayacak ruhlar,
Ve sarsılacak tahtlar üzerine kurulu.

Bir meydanında çığlıklar özgürleşir,
Bir meydanında yasaklar ateşe verilir,
Bir sokakta gecenin karanlığı parçalara ayrılır,
Ve sabah, isyanla doğar her defasında.

Gözlerimin içindeki devletsin sen,
Başkaldırının başkenti,
Her bakanın bir isyan sesi,
Her köşebaşın bir direniş fısıltısı.

Burada ihanet ceza alır,
Ama cesaret ödüllendirilir,
Ve en büyük suç: teslim olmaktır,
En yüce erdem: devrimci kalmaktır.

Gözlerimin içindeki devlet,
Her gün yeniden inşa edilen bir kale,
Ama taşları aşk ve öfke ile örülmüş,
Ve duvarlarını yıkan tek şey,
Seni anlamayanların korkusudur.