Dinî Tebliğde İncelik: Kılıç mı, Gül mü?

Göklerin rahmet yüklü bulutları, yeryüzüne inerken bir gülü incitmez. Yağmur damlaları, taşı deler ama çiçeği öper. İslam da böyle inmiştir âleme: kılıçla değil, kalple; zorla değil, hikmetle. Fakat biz, bu ulvî mesajı iletirken bazen göklerin yumuşaklığını unutup, yerin sertliğine sarılıyoruz.
1. Din Muhafızı Olmak mı, Din Yolcusu Olmak mı?
Bir derviş, kırık bir testiyi tamire çalışırken, yoldan geçen biri seslenir:
"Niye uğraşırsın, yenisini al!"
Derviş gülümser:
"Ben onu kullanmak için değil, kırmamak için tamir ediyorum."
Din, bir kaleyi zaptetmek değil, gönülleri fethetmektir. "Kendini dinin koruyucusu zannedenler", çoğu zaman nefislerinin kalesini korurken, dinin inceliğini kırabiliyor. Halbuki İslam, "Size bir selâm verildiğinde, ondan daha güzeliyle karşılık verin" (Nisâ, 86) diyerek, müminin silahının "güzel söz" olduğunu hatırlatıyor.
2. Suskunluğun Sesi: Yaşayan Kur’an Olmak
Peygamber (sav), Mekke’nin zulüm karanlığında doğan bir ay gibiydi. Taşlandığında beddua etmedi, açlığa sabretti ama tok olanın halini sordu. Hz. Âişe validemiz anlatır:
"Onun ahlâkı Kur’an’dı."
Tebliğ, bazen en gür sesle haykırmak değil, en derin sükûtla yaşamaktır. Bir müminin tebessümü, bin vaazdan etkilidir. Çünkü insanlar, sözlerin değil, halin dilinden anlar.
3. Hikmetin Gül Bahçesi
Yunus Emre, bir kâfir diye taşlanan adamın başında durmuş, taş atanlara dönüp:
"O sizden önce vuruldu, ben sizden sonraya kaldım," demişti.
İslam, "Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öğütle çağır" (Nahl, 125) emrini verirken, "hikmet" kelimesini başa koyar. Çünkü hikmet, ateşe suyla değil, ateşin dilinden cevap vermektir.
Netice: Gönül Fethinin Silahsız Askerleri
Din, kendini korumaya muhtaç zayıf bir emanet değil; bizi koruyan bir rahmettir. Onu taşırken, kalkan değil, ayna olmalıyız. Güneş, kendini anlatmaz; sadece ışır. Güller, "kokun" diye bağırmaz; sadece açar.
Öyleyse tebliğ, "Ben dinin bekçisiyim" iddiası değil, "Ben dinin âşığıyım" niyazıyla yapılmalı. Zira İslam, kılıçların gölgesinde değil, gönüllerin ışığında büyümüştür.
"Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı,
Söz ola ağulu aşı, bal ile yağ ede bir söz." (Yunus Emre)