#DoğmamışKadın #Varolmamış

Ben en son ne zaman doğdum,ne zaman varoldum,ne zaman nefes aldım,ne zaman seçildim,ne zaman ilgi gördüm,ne zaman güldüm,ne zaman ağladım,ben şu an neredeyim,kiminle ne yapıyorum?
Hiç bir sorunun cevabı yok gibi ,ben yok gibiyim.Hiç nefes almamış hiç var olmamış gibiyim.O kadar çok yok sayılmış ki duygularım ben artık kaybolmuşum.Sahi böyle değildim bir zamanlar,gülerdim ben,severdim,sevilirdim ya da belki sadece sevildiğimi sanardım.Hatırlayamıyorum artık hiç bir şeyi,kafamın içi dönük gibi,anımsayabildiğim tek şey bu zamana kadar bana sunulan her sevginin koşullu olmasıydı sanırım.Hevesim yok artık,konuşmak gelmiyor içimden,ortada bir sorunmu var , olsun kalsın öyle,konuşacağız da ne olacak sanki.O kadar bıkkın ve yorgunum ki her an her dakika sanki asırlar gibi geliyor artık.İnsanı, insan öyle bir tüketiyormuş ki meğer kurumuş bir çiçekten farksız olunuyormuş.Çölde hatta belki kurak bor arazide susuz kalmış hissediyorum kendimi.İnsan ilgisizlikten bıkınca böyle oluyormuş meğer.Bir girdap bir dönence gibi dönüp durmuşum kendk etrafımda ,belki biraz ilgi alabilirim diye.Alışmışım tabi koşullu sevilmeye,ilgisizlikten ölürken bile becerememişim terk edip gitmeyi.Şimdi kurudum kaldım kurak çöller gibi.Hangi su diriltir beni.Ya her şeyi geçtim bir insan içerde ki sorunu bırakıp dışarıda ki sorunu çözmeye çalışır mı hiç? Bunu bile bile ,göre göre çaba sarf etmiş,bir umut beklemişim çözülmeyi.Beklerken kurumuş kalmışım.Ben sanki hiç var olmamış gibi.Hiç doğmamış gibi.