Dokuyamadığım bir ipek var
gözlerinin içinde.
Aşınmış dirsekleri duvara dayanmış.
Gökyüzü ve anne yüzü bir.
Gece ve midemde dolaşan hayret iki.

Yüzü sana dönük bütün kıyaslardan muaf.
Son hadde gelinmiş bütün sabırlar kadar aç.
Gönül dediğim.