Dönüşsüz

Ben kimseye küsmem,
öfkeyi taşımam yüreğimde,
dilimde bir hesap olmaz,
ama içimde sessiz bir defter kapanır.

Sorar sanırlar, sormam.
Bekler sanırlar, beklemem.
Merak etmem yollarını,
çünkü gönlümde yerin çoktan boşalmıştır.

Benim vedam çığlık değildir,
arkamda kırık camlar bırakmaz.
Usulca söner bir mum gibi,
kimse fark etmez belki,
ama karanlık bana yetmiştir çoktan.

En sessiz vedalar böyledir,
gözyaşıyla değil, suskunlukla yazılır.
Bir kez sildim mi içimden,
dönüş yoktur o yola,
çünkü ben gitmişimdir
kimse duymadan, kimse bilmeden...