Dost mu?

Herkesin dostu olan,
Aslında hiç kimsenin dostu değildir.
Güler yüzüyle gelir,
Ama ardında bir boşluk taşır,
Sessiz ve soğuk, kimseye dokunmaz.

Güvendik, sarıldık, inandık;
Ama o sadece bir gölgeydi,
Bir anlık sıcaklık,
Bir yalanın nazik maskesi.

Herkes ona akın eder,
Ama o, kimseyi bırakmaz yanında.
Dost sandığın elin,
Kendi yalnızlığının zincirinde kaybolur.

Ve sen, seni sevenleri seçerken,
Anlarsın ki gerçek dostluk,
Maskelerin ötesinde,
Cesurca açılan kalplerde saklıdır.

Herkesin dostu olmayı bilmek kolaydır,
Ama hiç kimsenin dostu olmamak,
En keskin yalnızlıktır;
Ve işte tam o yalnızlıkta,
Gerçek değerini anlayacağın insanlar belirir.