Dostum Kara Toprak /Şiir

Yanmak dahi yakmak....

Gözyaşı besler umutları efendim
Toprağa düşen her damla sızı...
Hayaller parçalanır kara toprakta
Umutlar yeşerir ölü toprakta öyle ya....

Her gözyaşında yok mu binlerce keder?
Kavuşssa da kara toprakta her yeni damla
Bitmez hüznü, pişmanlığı toprakta dertleşmeye...

Kime anlatılır dert oysa...
Kara toprakla dertleşir mi insan?
En son kavuşacağını bilip
Kelimelerini misafirliğe saklayan
Ağırlayışını  çabana bağlayanla
Dertleşir mi insan...

Hüznünü, keşkelerini, gözyaşlarıyla büyüttüğün
Umutlarını...
Sırlarını açığa çıkaracak en karanlık anında.
En çıkmaz zamanında hatırlayacaksın
En karanlık gecenin sabahını...

Kavuşmaya gör sen kara toprağı
Tane tane tuttuğu suskunluğunu
Kapatır mı sonsuzluğa dost bildiğin hiç...
O da kapatmadı kapatmayacak o gün...

Dostluğumuzun karşılığı bu muydu diyeceksin
Sesin kısıla kısıla...
Yeter diyemeyeceksin bağıra bağıra
Susturamayacaksın en iyi dostunu...

Bir keşke daha ekledin dertlerine..
Topraktan dost mu olur deseydin
Gidemeyeceğin kavuşamayacağınla olacaktın dost bilseydin....