Kırdığın gönül, belki sessizce ağlar,
Ama gözyaşı sadece seni değil,
Kendi acısını da yıkar zamanla.
Ve unutma, kalpteki kırık taşlar bile dua eder.
Belki farkında değilsin,
Ama o gönül senden ayrı da olsa,
Senin için yakarır sessiz dualarını,
İçten, saf, kırılmamış bir iyilikle.
Tek gömüldür belki acısı,
Ama dua eden kalp,
Hem seni hem kendini iyileştirir.
Ve eninde sonunda, sevgi hala kalır içinde.
Kırdığın gönül, fark etmesen de,
Senin için dua etmeyi bırakmaz;
Çünkü gerçek sevgi, kırılınca bile
İyilikle ve umutla parlar.