Dünya Acısı

Neden bu kadar acı veriyor dünyayı sevmek,
Her gülüşün arkasında bir fırtına saklıyken?
Kalbimi açtım, umut ekmek için sessiz topraklara,
Ama ellerim boş, gölgelerle dolu her köşe.

Sevgi dedikleri bir yel misali,
Bazen sıcak sarar, bazen yakar teni,
Ve insan, gözlerini kapatır dünyaya,
Ama acı, yine de düşer kalbin tam ortasına.

Çünkü sevmek, bir kılıçtır iki ucu keskin,
Birini verirken kendinden bir parça yitirirsin,
Ve her kayıp, dünyayı biraz daha yıpratır,
Ama yine de sevmek, vazgeçilmez bir lanet gibi.

Belki de acı, sevgiyi anlamanın bedelidir,
Ve kalp, her kırıkta daha derin bir ışık taşır.
Dünyayı sevmek, bir yara, bir tutku,
Ama yitirdiğinde bile, kalpte iz bırakır sonsuza.