DÜŞME KALBİM

Varoş kentlere sürgün edildik kalbim
Tüm acıları yokluğunuda alıp gideceğiz buralardan
Yüreğimde kurumuş bir avuç çiçekle düşeceğiz yolllara
En ucube kentlerin en ücra köşelerine çekilip onsuzluğa alışacağız
Zaman gelecek kuruyacak göz pınarlarım
Solacak aşkın son çiçekleri ölmemesi için çölden su taşıyacağız
Ey sevda ülkemin mabedi
Manalı bir uçurumsun kalbimde
Sabahı olmayacak karanlıksın gecelerimde
Ayrılığı pırlanta yapmışsın yüreğinde
Hiç çıkartmayacağın bir kolye olmuş boynunda
Rahmet yağdırmanı bekleyen ellerim ise hep semada
Kış ülkesi oldu dondu kaldı hayallerim gözlerimde
Geriye döner mi dönmez mi bilinmez
Üzülme kalbim düşme sakın yerlere fayda etmez bu sevdaya geç yağan yağmurlar
Biliyorum yüreğim heyhat olacak bu aşka
Yapacak bişey yok ki başka