Düşüş

Yine olur, olmaz dediğim şeyler,

Bu, her defasında daha beter başa dönmek,

Zihnimi bulanıklaştıran gerçekler,

Ve bunun berbat bir şey olduğunu bilmek,





Kendimi her defasında acılara odaklanırken buluyorum,

İndikçe daha derine inen bir merdiven var içimde,

Düşünceleri susturamıyorum, tek başıma yapamıyorum,

Bir başkasını da istemem içimdeki yangının içinde,





Ölüyor o! Bunu seziyorum,

Gücüm kaldı mı, hiç bilmiyorum,

Şu güç bela dizdiğim kelimeler,

Bir araya tesadüfi gelmiyorlar.





Bunu biliyorum, çünkü bu mevsimi iyi tanırım.

Silindikçe siliniyor anılmayan,

Ama yinede bulur beni arayan,

Tatsız gecelerde dostsuz dolaşan.





Yanılıyor olamam, elbette bu umursamak.

Ama zaten duyguların esiri değil miyiz?

Azalıp, çoğalan.

Battıkça batıyor, kırıldıkça kırılan,





Zıt bir ışıktı o, ruhuma yansıyan,

Zapt edilemez hislerin kovaladığı zavallı,

Ve battıkça batıyor, batmakta olan.

Bu batış topyekün,





Bir anlam ifade ediyor mu? Şu geçici sükûn.

Ne gelir ki elden iç çekmekten başka?

Saygı ve sevgiyle..

Hissî’lere…