Duvarlar

Sana ulaşacak cümlelerim.
Seni anlatacak sözlerim varken,
Ağrılar içinde kıvrınan yüreğime rağmen
Ördüğün duvarları aşacak bir yarın daha olmayabilirken.
Uzaklığa koyduğun o anahtarı unutana,
Unuttuğun herşeyi birgün hatırlamana,
Ve...
Kimsesiz kaldığın gün çalacak kapı arayışına aldırmıyorum artık.
Safi yalnızların kucağında,
Paraya ve güzelliğe tamah eden insanlar arasında kaldıkça
Bir gerçeği farkettim.
Öz benliğimi!
Özüm birinin aşkına gebe olmak zorunda değilmiş.
Kelimeleri yüzüne söylemeye değmezmiş insanların.
Yakınlaştıkça daha çok vuranlara yol vermiş hayat.
Öze dokunmayan her şey faniymiş!
Kapanmayan yaralarda başa gelebilirmiş.
Söylenilen şeylerden çok daha ötesindeymiş insanların gerçeği...
Sevmek eylemi değilmiş hayatın özü!
Seni kırmadan sevebilecek bir yürekmiş!
Ördüğün duvarların sadece kendini korumak,
Yaralanıp, kapılıp gitmemek içinmiş...