Duyguların Karanlığında

Boş bir odada tek başınayım
İnsanlardan soyutlanmış düşüncelerle dolu bir oda
Zırhı çelikten duvarları yüksek
Göremiyor kimse zihnimin arka bahçesini
Ben yalnızlığın içinde insan arayan biriyim
Kalabalıklardan kaçıp yalnızlıkta boğulan
Ben cinnetin arka bahçesiyim
Korkularımdan cesur
Şüphelerimden deliyim
Gözlerimde gökyüzü sonsuzluğu
Zihnimde bomba yağmuru
Savaş şehrinden arta kalanlar gibi
Karmaşık ve darmaduman
Uğultusundan dünyanın seslerini duyamam
İşte bu yüzden müzik benim hayatım
Zihnimdeki karmaşıklığın ilacı
Tüm seslerin susması için ruhuma dokunan bir kurtarıcı
Bazen onu gürültüsü bile yetmiyor bastırmaya
Bastırdıkça arşa çıkıyor kafamdaki sonsuzluklar
Yalnızlık arayışım sessizlik ihtiyacımdan
İnsanlardan kaçışım kırılmaya olan korkumdan
Kalbim sandığınızdan daha hassas
Önyargım değil doğuştan
Sadece koruma sistemi buldum
Kırılan kalbimin parçalarından