Eksiltili cumle hastalagim ne gün başladım bilmiyorum. Ne gün bitecek onu da bilmiyorum. Bildiğim tek şey cümlelerin kimi zaman anlam içeriğini dolduramamasi... yazmadığım veya çalakalem yazdığım denemelerde veya öykülerde de çokça bunu yaptım. Bu bir kaçış asla degil ama kurtuluş ta değildi. Yorgun gözlerimin satırlarda kaybolusunda gizli bunun nedeni biraz da... Durakta beklemek gibi veya buğulu camlardan dışarıyı seyretmek gibi.
Ilkbahar papatyalari sararken dört bir yanımı eksiltili cümlelerin gizemini unutuyorum. Bir kelebegin ömrü gibi oluyor bazen kelimeler. Söze başlamayı bekleyen bakışlar gibi yarim... Gece gibi kısa kimi zaman.