Çünkü yaşamın yeri yürektir.
Çok ayaklı teraziler bilmez bu ağırlığı.
Sana hiç dokunmadım,
Bu yüzden senin adın kovuşmak olsun.
Ağzıma acı bir tat çalsın ,
Kelimeler sana çıkmadığı sürece yansın.
Beni yolun çiçeksiz tarafında bıraktılar.
Neden diye sormadım.
Seni bekliyordum.
Benim içimdeki her kuyuda,
Sakallarını yolan bir adam bulunur.
Her köşe de bir çay ocağı, sanki hepsi kapalı.
İnsanları, insanlar anlamaz.
Balkonları da anlamaz evler.
Bir yudumluk sızı bu.
Göğsümde yağmur ,
İçinde elyaftan eller.
Temizlenemiyoruz.