Emine Bulut...

Mutlu bir yaşam sandığın hayatın
Gözlerinin önüne geliyor.
Eski bir eş musveddesinin gaddarligi Çocuklarını "anne lutfen ölme" cigligi
"Ölmek istemiyorum"diyen bir annenin aci feryadına karışıyor
Kan denizinde boğuluyor her iki ses
Emine bulut ve kizinin gozyaslari
Insanlikta kara bir gecede arafta
Haykirislarin orta yerinde bir an
Bu kaçıncı siyah mevsimler yüreklerde
Ne gün geri gelir kaybedilenler
Geç gelen adalet neyi çözer
Namus bekcilerinin acı kahkahaları lunaparkta sevimli çocukların öpülesi gözlerine gözyaşı oluverir
Gokkusaklarina bakan çocuklara
Anneleri artık masal okumuyor
Mevsim yaz kış yada sonbahar
Gonullerinde hep ilkbahar tazeliginde bir acı senfonisi...
Kimisi töre der bir çocuk öksüz kalır
Kimisi namus der gözyaşı oluverir
Kimisi kader der unutur yapılanları
Benim gibi unutmayacaklari bilirim
           
***
EBUBEKİR KURI