En Bilinmezi

Bir açlığın bir doymayışın kulaklarda haklı çığlığı..
Nesli tükenen son sevginin havada süzülüşü.
Zindanında bunca asır esir düşüp,
Kurtuluşunun ilk dakikasında ,
Eceliyle göç etmek gibi dünyaya.
Ben yaşlandığım sürece.
Damarlarımda gezinen bu kanın.
Bu irin.
Tüm tiz sesliliğinide saklayabilirmiyiz ?
İnan bana bilmiyorum.

Ama ,bildiğim tek bir şey var.
Sevgiye mübalağa edildiği gibi.
Acıya da mübalağa edemeyiz.
Çünkü.
Bir şairin av mevsimidir şiir.
Sevdiği kadına veda ettikten sonra..