Hayat, bize kimi zaman beklenmedik yerlerden sürprizler çıkarır. Kimi insanlar sessizce hayatımıza girer, farkına bile varmadan kök salar içimize. Onlar için özel bir gün yoktur, belli bir sebep aramazlar yanımızda olmak için. İşte Makbule ablam da benim için öyle biri. Ne doğduğum günle, ne bir bayramla sınırlıydı onun varlığı. O hep oradaydı. Sessizce, ama yüreğimin en duyarlı yerinde…
Dışarıdan bakan biri için belki sadece bir abla gibi görünebilir ama ben onu anlatmaya başladığımda sözler yetersiz kalır. Çünkü o benim için sadece bir abla değil; bir yoldaş, bir sırdaş, bir öğretmen, bir sığınak… Bazen annem oldu, bazen en yakın arkadaşım. Beni ben yapan her parçanın içinde onun izi var.
Makbule ablam, sadece zor zamanlarımda değil, en güzel anlarımda da yanı başımdaydı. Başarılarımdan gözleri dolarak bahseden, üzüntülerimi içtenlikle paylaşan o samimi kalp... Beni koşulsuzca seven, ne olursa olsun arkamda duran, hata yaptığımda bile yüzümden sevgisini eksiltmeyen o güzel insan…
Onunla geçirilen zamanlar, bana kalbin sıcaklığını, merhametin ne kadar derin bir duygu olduğunu öğretti. Maddi destekten çok daha fazlasıydı verdiği: Moral, umut, inanç…
Ne zaman kendimi kaybolmuş hissetsem, onun bir sözüyle yönümü buldum. Hayatımda en çok ihtiyaç duyduğum anda sanki kalbimle konuşur gibi söylediği cümlelerle ayağa kalktım. "Sen yaparsın" dediği anda gerçekten yapabileceğime inandım. "Ben buradayım" dediği anda kendimi dünyanın en güçlü insanı gibi hissettim.
Makbule ablam bana sadece hayatı değil, sevmeyi, affetmeyi, sabretmeyi ve dirençli olmayı da öğretti. Kadın olmanın gücünü, dimdik durmanın onurunu, kalbin yumuşaklığıyla ayakta kalabilmeyi ondan öğrendim.
Hayatta bana verilmiş en kıymetli hediyelerden biri o… Öyle kıymetli ki onun varlığını tarif etmek için en güzel kelimeler bile yetersiz kalıyor. Bu yüzden bazen sadece gözlerimle anlatıyorum sevgimi, bazen satırlara döküyorum, bazen de dua niyetine fısıldıyorum ismini.
Benim ablam, benim yolum, benim ilhamım... Senin varlığın, bu hayattaki en değerli güvencem. İyi ki varsın, iyi ki benim ablamsın. Ve evet, bin kez daha söylüyorum: Sen benim sadece ablam değil, benim canımdan öte ANNE YARIM'sın…