Ey şehri istanbul

Ey şehri istanbul belki hüznümdür belki mihnet
Deyyâr deyû çekdirdiğ i çil`emdir belki zahmet

Gün devri dâver`âneydi tâ zelden nakşı yârân
Ferdâyı ahdımlan mühr ü mühr iddum dûş ü himmet

Yok saysa feryâdımdan sayar ânâ zümrüdüm yek
Ebvâba kelblik tutmaz o deccal beytinde şehvet

Kılsanda arşın hûdâya mâkâmat kâfi gilmez
Olsanda arşın Rahmâna nâzır yitmez ân rahmet

Geçseydi gerden zencîr o vakt âsîyet benimdir
Hiçbir beşer kıl`âmaz köpek âlem içre zillet

Yektâ benim kim hâcî bi sulb karşın çıksa ğâfil
Tebdil Ğarîbî ismin celâl Harbî olsa izzet