Eylüldeki Sen

Mevsim eylül olurken yüreğim kanar
Dökülen yaprak gibi siir siir olur
Ben okurum eksik defterlerin hüznünü
Sonra sen cikiverirsin bir düş misali
Tüm güzelliğin sarar kayıp dünyamı
Romanlar hüzünlü biter yokluğunda
Hikayelere korkar oldum eylül de bile Bir ağaç gölgesinde yaprakların düşmesini
Huznune ortak aramayacak sözlerle
Konusabilirdik eylül ortasında
Hiç bir şikayetim yok sen varlığında
Gözlerinde bir dünya kurdum öylece
Gulusunle eylüller bir başka güzel
Güneşin doğuşu sönük kalır geride Yüreğime doğan güneşinin yanında
Bana eylül ayında bir düş bıraktın
Çocuksu mutluluk ların ortasında
Mavi göğün yeşil ormanın huznunde
Sonra kocaman bir gözyaşı...
Ebubekir KURI